Zabawy i gry wyróżniają się bogactwem różnorodnych form ruchu, takich jak:
chód, bieg, skok, rzut, pełzanie i mocowanie. Wpływają wszechstronnie na ustrój dziecka, przyczyniają się do podnoszenia jego wydolności oraz sprawności fizycznej przez pobudzanie do pracy dużych grup mięśniowych, narządów wewnętrznych i aparatu nerwowego.
Przystępując do wprowadzenia zabaw i gier z mocowaniem w zajęciach (trening) wskazane jest przedstawienie następującej kolejności: przetaczanie, pełzanie, przeciąganie, powalanie, utrzymanie równowagi, walki „kto kogo”.
Zabawy i gry są to w większości ćwiczenia w dwójkach, dlatego należy pamiętać, że dobór współćwiczących powinien następować pod względem wagi, siły i wzrostu.
Każda jednostka (trening) powinien zawierać ćwiczenia angażujące różne grupy mięśniowe, tak aby była zachowana możliwość wszechstronnego oddziaływania na poszczególne partie mięśniowe. Prawidłowo dobrane gry i zabawy powinny sprzyjać urozmaiceniu oraz podnoszeniu atrakcyjności zajęć.
Należy również pamiętać o wprowadzaniu przerw po ćwiczeniach bardziej intensywnych (przerwy wykorzystać na przekazanie pewnych informacji, objaśnienie nowego zadania) lub zabaw o mniejszym potencjale wytrzymałościowo – siłowym, a także gry i zabawy o charakterze relaksacyjnym.

Przykładowe gry i zabawy (ćwiczenia)

  1. Ćwiczenia z elementami przetaczania i pełzania
    1. Ćwiczący w leżeniu przodem. Na sygnał przetaczają się w wyznaczonym kierunku. (uważać na zderzenia głowami).
    2. Ćwiczący w parach tyłem do siebie, w leżeniu bokiem. Splatają ramiona w łokciach i przetaczają się w wyznaczonym kierunku.
    3. Grupa w leżeniu przodem, jeden obok drugiego (szereg w leżeniu). Od czoła pierwszy przetacza się po plecach partnerów do końca leżącego szeregu. To samo następny itd.
    4. „Żółw”. Ćwiczący w leżeniu przodem, ramiona w górze, dłonie przylegają do podłoża. Przesuwając dłonie w kierunku bioder następuje przemieszczenie ciała do przodu.
  2. Ćwiczenia z elementami przeciągania się
    1. Ćwiczący ustawieni twarzami do siebie we wzajemnym mocnym uchwycie za jedno lub dwa ramiona. Usiłują przeciągnąć partnera na odległość 2-3m.
    2. Przeciąganie we wzajemnym uchwycie za ramiona w pozycji tyłem do siebie. Ramiona złączone pod nogami lub na zewnątrz.
    3. Ćwiczący tyłem do siebie, ramiona złączone w łokciach. Usiłują wzajemnie przeciągnąć partnera na swoją stronę.
    4. Ćwiczący stoją naprzeciw siebie w szerokim rozkroku na zewnątrz koła o średnicy ok. 1m. Podają sobie ręce i na sygnał pociągnięciem do siebie usiłują spowodować wejście partnera jedną nogą do koła.
  3. Ćwiczenia z elementami powalania
    1. Ćwiczący w siadzie rozkrocznym tyłem do siebie, ramiona splecione w łokciach. W tej pozycji próba powalenia przeciwnika tak, aby dotknął barkiem lub łokciem podłoża.
    2. Ćwiczący stoją bardzo blisko siebie, twarzą w twarz. Zahaczają się prawymi łokciami i prawymi nogami na wysokości kolan. Wygrywa ten, który nie da się powalić na matę.
    3. Ćwiczący chwytają się wzajemnie za kark prawymi rękami, a lewymi za uniesione lewe nogi. Każdy z nich próbuje powalić partnera na matę.
    4. Walka tatarska. Jeden z ćwiczących trzyma na plecach kolegę, który siedzi okrakiem na biodrach. Tak dobrana para walczy z innymi dwójkami starając się powalić przeciwników na matę.
  4. Ćwiczenia o utrzymanie równowagi
    1. Zapasy indiańskie. Obaj partnerzy stawiają prawe stopy zewnętrznymi krawędziami obok siebie, następnie podają prawe (lewe) dłonie oraz starają się wytrącić partnera z równowagi.
    2. Walka kogutów. Dwaj ćwiczący poruszają się skokami obunóż w przysiadzie lub na jednej nodze, starając się wzajemnie wytrącić z równowagi.
    3. Ćwiczący siedzą w rozkroku naprzeciw siebie z ramionami splecionymi na piersiach. Na sygnał unoszą nogi i uderzają stopami o stopy partnera, starając się wytrącić go z równowagi.
    4. Ćwiczący stoją naprzeciw siebie na jednej nodze, opierają się wzajemnie rękami o barki i starają się wytrącić nawzajem z równowagi.
  5. Przykładowe formy walki „Kto kogo pokona”
    1. Ćwiczący chwytają się jednoimiennymi ramionami, a drugimi usiłują klepnąć partnera w pośladek.
    2. Ćwiczący stoją naprzeciw siebie, ramiona na biodrach. Zwycięża ten, który nadepnie przeciwnikowi na stopę.
    3. Ćwiczący naprzeciw siebie, pozycja obniżona. Zwycięża ten, który uderzy przeciwnika dłonią w bark, pośladek, chwyci za piętę, obchwyci w pasie, chwyci za nogę.
    4. Obaj ćwiczący leżą przodem naprzeciw siebie w podporze. Zwycięża ten, który uderzy przeciwnika w grzbiet dłoni.
mgr Tomasz Draszawka
Judo Tarnowskie Góry