– A jeżeli doprowadzimy do tego, że nasze judo będzie mane za granicą? – Yamashita zapytał Tsunejiro Tomitę. – Czyż nie byłaby to wspaniała rzecz, która pozwoliłaby ludziom poznać lepiej Japonię? Wiem, że nie jestem zamożny, ale mimo to zamierzam pojechać do USA. Co o tym sadzisz?

Yamashita popatrzył na swego przyjaciela, próbując odgadnąć, co on o tym sądzi. Tomita był naj starszym członkiem Kodokanu, podczas gdy Yamashita przyszedł dużo później, gdzieś około roku 1888. Yamashita szanował Tomitę. Wśód pozostałych członków Kodokanu Yamashita wyróżniał się Jednak inteligencją i błyskotliwością, dlatego też liczono się z jego zdaniem.

– Jestem tego samego zdania – odpowiedział Tomita. – Sam o tym myślałem. Rzeczywiście byłoby pożyteczne, aby rozpropagować sztukę mistrza Kano na świecie. Obojętnie, jakiej rasy czy jakich obyczajów, ludzie muszą mieć niektóre cechy wspólne. Jest to oczywiście bardzo trudne, ale można założyć, że dzięki swojej pasji do judo tysiące judoka z różnych zakątków świata, poświeciłoby się sprawie, która ich łączy, czyli judo. Ta sztuka pomogłaby im lepiej się wzajemnie zrozumieć. Trudności trzeba pokonać! Tak – dodał Tomita — ale muszę przyznać, że przy moich finansach nie jest to możliwe.

– No pewnie – przyznał Yamashita – ale chcemy, aby judo było znane, więc co tu mają do rzeczy trudności? Dla każdego pioniera, nie jest to kwestia zbiorów, lecz siewu. Co więcej, chociaż mistrz Kano nic nie mówi, to jednak już rozmyślał nad tą sprawą. Obecnie naszym zadaniem jest rozpowszechnić judo w całej Japonii, udoskonalić techniki, a potem, może potem, kto wie…

Ostatnie słowa Yamashita powtórzył jakby do siebie: – Czy za pięć czy może za dziesięć lat, to nie ma znaczenia, jeżeli tylko tak się stanie.

Yoshiaki Yamashita pojechał do USA w 1902 roku, a Tsunejiro Tomita dwa lata później. Tak więc czekali ponad piętnaście lat, aby ich marzenie się spełniło. Yamashita przebywał tam przez cztery lata a Tomita – siedem. Zrobili, co tylko mogli, aby spopularyzować judo w USA. Przez piętnaście lat uczynili także bardzo wiele w celu upowszechnienia judo w Japonii.

W 1887 roku Tomita uczył języka angielskiego w szkole średniej w Nirayama-cho, Taho-gun w departamencie Shizuoka. W październiku 1887 roku Tomita utworzył filię Kodokanu w Nirayama.

We wrześniu 1888 roku szkoła judo rozpoczęła działalność w Etajima, w departamencie Hiroshima. Tam działał Yamashita. Zaś Takeo Hirose bardzo przyczynił się do powstania dój o w Etajima, w Szkole Oficerskiej Marynarki Wojennej. Etajima jest wyspą niedaleko Hiroshimy, na której znajduje się właśnie ta szkoła. Pierwszym nauczycielem był tam Yoshiaki Yamashita.

Później Hirose został awansowany na porucznika i brał udział w ekspedycji Ryojun Port, podczas której zginął. Jego pomnik oraz pomnik Sugino stały aż do 1945 naprzeciwko Muzeum Kolejnictwa w Kanda, w tamtych czasach jednej z najruchliwszych dzielnic Tokio.

Takeo Hirose urodził się w Takeda*maehi-gun w departamencie Oita, niedaleko wulkanu Aso. Po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej.

Małe miasteczko Takeda-machi było znane ze swego piękna; stare, gołe mury feudalnego zamku wznosiły się tamaż do nieba. Znany kompozytor utworu „Księżyc zburzonego zamku" – Rentaro Taki – pochodził właśnie z tego miasteczka.
Kodokan z okresu Fujimi-cho posiadał wielu członków pochodzących z Takeda-machi.

Przed wstąpieniem do Szkoły Marynarki Wojennej, będąc Jeszcze uczniem szkoły średniej, Hirose zwykle przybiegli w zimtó do Kodokanu boso, aby uczestniczyć w porannym treningu. Musiał on przebiec przez trzy dzielnice;
Kyobashi, Nihonbashi i Kanda, aby dostać się do Fujimi-cho, gdzie znajdował się wtedy Kodokari.

Kiedy został oficerem marynarki wojennej Jego zamiłowanie do judo nie zmniejszyło się. Skoro tylko opuszczał pokład okrętu, zrzucał mundur i przywdziewał ubranie,pożyczane od syna portiera w hotelu oficerskim w Shinagawa. Nogi śmiesznie wystawały mu z hakama, lecz nie zrażony tym, kierował swoje kroki do Kodokanu.

Miał wesołe usposobienie i częstó po treningu oimwiadal zabawne historyjkr związane ze swoją służbą na okręcie wojennym. Wywierał wielki wpływ na uczniów Kodokanu; kilkunastu z nich zrobiło później karierę w marynarce wojennej. Bardzo przyczynił siędo nauczania judo w fitą|imawróku 1888.

W tym samym roku, w którym powstała Oficerska Sźfcoła Marynarki Wojennej tzn. w 1888, rozpoczęto też w niej nauczanie judo. Syta to pierwsza po Kodokanie instytucja, gdzie propagować Judo. Prawdą jest, że kolegium Gakushuin już miało klub judo, ale w roku 1886 z nieznanych powodów przerwano tam treningi. Tak więc należy stwierdzić, że Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej jako pierwsza przyjęła i włączyła judo do swego programu. Tuż przed przeniesieniem szkoły na wyspę Etajima, Rokuro Yashiro, dyrektor Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, na prośbę jednego z nauczycieli oraz dwóch uczniów, Hyo Zaibu i Takeo Hfeose, wezwał Jigoro Kano i poprosił go o wyrażenie opinii na temat założenia sekcji judo w Szkole Marynarki Wojennej.

Po długich rozmowach, podczas których nakreślono plan nauczania judo, podjęto decyzję, aby nauczycielami w Etajima zostali Ybshiaki Yamashita i Hoken Iwasaki.

W styczniu 1888 roku cały personel morski został skierowany do bazy w Yokosuka. W czerwcu wprowadzono modyfikacje i po tych zmianach wydano rozkaz przeniesienia. 28 sierpnia szkoła morska ulokowała się w Tsukijt. Również w sierpniu Yamashita i Iwasaki udali się na pokładzie okrętu wojennego do szkoły w Etajima.

Yoshiaki Yamashita nie przebywał dłużej w Etajima niż Tsunejiro Tomita w Nirayama. Być może dlatego zdecydowano, że Sakujiro Yokoyama zastąpi go w Etajima. Jak długo Yamashita przebywał w tym mieście? „Historia japońskiego judo" stwierdza tylko: „Okres, jaki spędził on w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej w Etajima był bardzo krótki. W 1889 roku Yamashita był już z powrotem w Tokio, rozpoczął tam pracę w Komendzie Głównej Policji oraz na uniwersytecie Keio. Tak więc w Etajima przebywał prawdopodobnie przez sześć miesięcy".

W szóstym rozdziale „Historii japońskiego judo" zatytułowanym „Anegdoty o judo" można znaleźć następujący epizod: „Pewnego dnia, gdy Yamashita byłnmiczycielemjudo w Etajima, poszedł z kapitanem (później generałem) Yashiro do świątyni w Hiroshimie, gdzie odbywały się ceremonie ku czci zmarłych. Zorganizowano tam też turniej ju-jutsu dla uczczenia bogów.
Każdy mógł w nim uczestniczy ć. Yamashita, dla własnej satysfakcji oraz ulegając namowie swego przyjaciela, również wziął udział w tym turnieju. Pokonał po kolei wszystkich, którzy walczyli przed nim, zdobył cały stos nagród: koce, prześcieradła itd. Ludzie ju-jutsa z Hiroshimy nie mogli uwierzyć własnym oczom, a kiedy się dowiedzieli, kim jest, Zaczęli podziwiać techniczną doskonałość Kodokan judo".