Za zgodą Pana Bartosza Bibrowicza publikuję jego analizę walk z Mistrzostw Europy. W imieniu czytelników serwis dziękuję, za podzielenie się z nami tymi ciekawymi i szczegółowymi spostrzeżeniami.
Analiza Walk Reprezentantów Polski na Mistrzostwach Europy w Judo 2020 – cześć 1
Kilka tygodni temu zrobiłem podsumowanie ilości wygranych walk na Mistrzostwach Europy w Judo 2020, która wynosiła aż „3 wygrane walki” na 8 startujących zawodników. Podczas przerwy świątecznej wróciłem do swoich notatek i postanowiłem zrobić trochę bardziej dogłębną analizę.
Nie czułem się komfortowo zestawiając tylko liczbowe dane i stwierdzając, że to był słaby start. Dlatego z bardzo ogólnej analizy nadszedł czas na prezentację trochę inną. Wiem jak bardzo wymagającym sportem jest judo i jak wiele trzeba poświęcić, aby być w czołówce na świecie.
Każdemu zawodnikowi czy zawodniczce poświęcającej swojej zdrowie w tym sporcie należy się jak największe wsparcie. Osobiście wierzę, że 1 medal olimpijski, 1 dobrze poprowadzona kampania, transparentność może bardzo dobrze wpłynąć na wydostanie się Polskiego Judo z marazmu oraz szarości z wieloma politycznymi gierkami wewnątrz. Szczerze zasługujemy na więcej…
Jako były zawodnik, fan i trener postanowiłem opisać osobiste spostrzeżenia na temat każdego startującego zawodnika, jego sposób walki, taktykę, porównania do startów międzynarodowych z ostatnich sezonów, reakcje i wskazówki trenera oraz ogólną szeroko pojętą fizyczność . Oczywiście jest to moja subiektywna opinia, a komentarz jest wynikiem osobistych doświadczeń z maty, coachingu międzynarodowych zawodników oraz pracy na poziomie kadry olimpijskiej judo (Chiny) gdzie też analizowałem walki dla trenerów dzieląc się spostrzeżeniami i uwagami, brałem udział aktywnie w procesie treningowym oraz łączyłem wiedze z judo z realizacją programów motoryczno-prewencyjnych dla całej kadry.
To zaczynajmy…
Ksawery Morka – 73 kg
Przegrana : shido (hansokumake) , pasywność w czasie GS – 2 runda Ciekawa walka z leworęcznym topowym zawodnikiem kategorii 73kg z Izraela (Tohar Butbul). We wcześniejszych turniejach Ksawery zaskakiwał zawodników prawa uchimata czy prawe soiotoshi ( 2020 Warsaw Open) . Bardzo byłem ciekaw jego walki i tego czy sztab wyciągnął wnioski ze wcześniejszych startów i popełnionych błędów.
Ale teraz skupmy się na obrazie walki. Moim zdaniem przeciwnik miał bardzo dobrze ułożoną taktykę pod naszego zawodnika, był dużo szybszy, dominujący w walce o uchwyt, dążąc konsekwentnie do swojej lewej ręki na prawy kołnierz Ksawerego, niwelując jego największe atuty jakimi jest szybkość i eksplozywność w pierwszych minutach walki! Widać w walce, że Ksawery olbrzymią prace włożył w walkę o uchwyt, ale niestety była całkowicie nieskuteczna, a wraz z upływem czasu. Poziom energii spadał w ekspresowym tempie, nie licząc kilku małych zrywów. Tohar konsekwentnie tłamsił naszego zawodnika, pierwszy wyłapywał uchwyt lewą ręka za kołnierz szukając swoich koronnych technik, pokazując bardzo duża dominację fizyczna, ale moim zdaniem przede wszystkim pewność siebie i rozsądek w walce. Od razu przypomniała mi się walka Ksawerego z zawodnikiem z Chin QinDaga, którego zadaniem w walce było od początku mocno wywrzeć presję na polskiego zawodnika i jak najbliżej dojść biodrami bo w tej walce czuliśmy się nad wyraz mocni( wygrana przez ippon 2019 Rzym). To wszystko powodowało, że nasz zawodnik wyglądał bardzo pasywnie – jeśli to była strategia Izraelczyka to była dobrana idealnie, by doprowadzić do GS gdyż już nie pierwszy raz na turnieju międzynarodowym Ksawery miał w tym elemencie walki problemy. Kiedy dochodzi do GS nasz zawodnik już nie przypomina siebie ( GS – walki z Allemanen , Babgoevem czy choćby ta na Mistrzostwach Europy) i bardziej przypomina to walkę o przetrwanie niż zaplanowane dążenie do wygranej. Dlatego jako trener przeciwnika (hipotetycznie) analizując Ksawerego z wcześniejszych walk na pewno instruował bym swojego zawodnika jeśli dojdzie do GS to wygrasz to (jako jedna z opcji wygrania walki, zwykle przygotowujemy 3 plany) . Tak samo skończyło się tu, kolejna shido i hansa dla Morki.
SPOSTRZEŻENIE TRENERSKIE: Czy nie powinna być wprowadzona zmiana i próba niwelowania lewej ręki zawodnika z Izraela? Oglądając jego wcześniejsze walki można zauważyć jak bardzo nie lubi kiedy ktoś mu niweluje lewą rękę. Ale nie zapominajmy, mówimy o zawodniku z czołówki światowej ( obecnie na Masters w Katarze nr 4 ).
KOREKTA PRZYSZŁOŚĆ: Poprawa koncentracji i umiejętności podejmowania decyzji na dużym zmęczeniu ( trening judo – przygotowanie fizyczne) . Dodatkowo od trenera, który jest ze mną na macie dużo bardziej bym oczekiwał kierowania, szybkiej analizy błędu lub ewentualnej zmiany taktyki- wprowadzenie planu B /C niż tylko wskazówek dawaj, dawaj, pierwszy czy bierz się do roboty.
Damian Szwarnowiecki 81 kg
Przegrana IPPON – 1 runda Na start Damiana czekałem bardzo długo. Chciałem, zobaczyć jak po przerwie spowodowanej Covidem wróci do międzynarodowej rywalizacji. Pierwsze sygnały tego, że nie jest ciekawie z formą zawodnika dochodziły już mnie po zgrupowaniu kadry przed MP. Słyszałem, że jego wyniki badań po zgrupowaniu kadry wskazują na ogromne zmęczenie układu nerwowego. Damian jest zawodnikiem, który potrzebuje bardzo konkretnej pracy indywidualnej tym bardziej w aspekcie taktycznym czy przygotowania do zawodów, pokazały to choćby starty w 2018 i 2019 roku. Tutaj byłem ciekaw czy już się pozbierał na ME i czy doprowadził organizm do optimum po zgrupowaniu KN. W sporcie takim jak judo świeżość układu nerwowego jest bardzo ważnym elementem . Czasami zawodnicy mogą sygnalizować duże zmęczenie UN w następujący sposób: chciałem wykonać tę technikę , ale ciało mi nie pozwoliło, nie czuję nóg lub nie czuję mocy do ataku. To doświadczenia wyjęte z pracy i korelacji wyników z pomiarów kończy dolnych (platformy, maty) oraz parametrów z urządzenia OMEGAWAVE. Dla mnie tak właśnie Damian wyglądał w tej walce. Dodatkowo taktyka na pewno nie była najszczęśliwiej dobrana na walkę z zawodnikiem z Ukrainy gdyż największym błędem jaki może być to pozwolić mu podejść blisko i dać się związać prawą ręką z góry. Tu kluczem powinna być walka z pierwszego uchwytu, ale przede wszystkim za wszelką cenę nie pozwolenie na podbieranie rękawa w okolicy prawej pachy. Jest to jeden z najbardziej irytujących uchwytów. Sam pamiętam jak wielokrotnie świętej pamięci Paweł Żydak doprowadzał mnie nim do frustracji. Ale na to powinien trener Kadry na pewno zwrócić uwagę, gdyż doskonale znał ten styl . Z tego co mi wiadomo takiej uwagi nie było jak i klarownego planu taktycznego. Jednocześnie brak jakiejkolwiek próby ataku koichi-gake ze strony Damiana rzucił mi się najwyraźniej w oczy, a przecież to jedna z jego koronnych techniki idealnie pasującego do tego zawodnika. Przegrana na ippon jest konsekwencją niewygodnej pozycji, w której był prawie przez cały czas Damian, mocno pochylona pozycja plus całkowite wyłączenie prawej ręki Damiana brak kontrolowania uchwytu prawej ręki. Dodatkowy element zmęczenia, o którym pisałem wcześniej, bardzo mi się rzucił w oczy (zwolniona reakcja). Kolejna rzecz bardzo podobna do wcześniejszej walki- brak klarownej komunikacji – Dawaj, Dawaj Damian tu na pewno nie pomogło. Sorry to już nie ten poziom. Pozwolę sobie przytoczyć słowa wicemistrza olimpijskiego z Rio 2016 opisującego podobne komendy – Travisa Stevensa „Jak trener będzie mi krzyczał cały czas: come on (dawaj) to na fotelu trenera mogę posadzić cheerleaderkę zamiast niego gdyż jej uwagi będą na podobnym poziomie”. Wskazuję ten problem: komunikacja trener -zawodnik gdyż miałem możliwość słuchania, brania udziału w różnych odprawach taktycznych gdzie w jednej sali byli trenerzy i zawodnicy tacy jak: Yu Song – Mistrzyni Świata 2015, brązowy medal IO Rio 2016 , Cheng XunZhao – brązowy medal -I02 016 – 90 kg , czy kilka reprezentantek Chin, które obecnie mają już kwalifikacje olimpijskie do Tokyo. Jakość komunikacji, precyzja komend, taktyka na tym poziomie jest kluczowa. Jak to ładnie powiedział S.Dae-nam ( Medalista IO Londyn w 90kg) podczas jednej z rozmów: „..bardzo ważne by w pełnej chaosu walce słyszeć glos, który cię prowadzi i wspiera, pozwala ci widzieć to czego nie dostrzegasz..” Przykład takiej komunikacji dotyczy rodzaju uchwytu, ustawienia nóg, techniki czy zmiany taktyki .Osobiście myślę, że to nie jest też taki łatwy do poprawy problem gdyż komunikacja z zawodnikiem nie przychodzi łatwo i jest też umiejętnością (skills), która musi być wypracowana, ćwiczona i powtarzana. Bardzo duży na nią wpływ ma zaufanie oraz wzajemny szacunek, wspólny cel. A do tego do końca nie czuję patrząc całkowicie obiektywne, bezstronnie z boku na to co się dzieje wokół kadry . Może się mylę, a może wzbudzę trochę refleksji. Czekam na najbliższy przebieg wydarzeń.
KOREKTA NA PRZYSZŁOŚĆ:Na miejscu Damiana zastanowiłbym się nad powrotem do korzeni, indywidualizacji treningu, oraz może powrotem do kategorii 73 kg. Moim zdaniem tam Damian ma dużo więcej możliwości ze swoimi parametrami.
Damian Stępień 81kg
Przegrana – kara hansokumake Po walkach w świetnym stylu na turnieju Warszawskim byłem też bardzo ciekaw dyspozycji Damiana. Mistrz Polski, moim zdaniem zawodnik z ciekawym potencjałem oraz bardzo ciekawymi technikami na lewą stronę. Silny fizycznie i widać, że bardzo zmotywowany. W losowaniu Damian trafił na Turka – Vedat Albayrak ( obecnie top 15 na świecie), moim zdaniem gdyby nie pechowy faul i hansa Damian miał szanse na wygranie tej walki i dalsza walkę w kolejnych rundach. Tym bardziej, że zawodnik z Turcji doszedł aż do brązowego medalu, ale zawsze zostaje domysł… co by było gdyby..
SPOSTRZEŻENIE TRENERSKIE: Przygotowanie na każdą walkę różnych scenariuszy, koncentracja oraz rozwój techniczno-taktyczny bardzo mocno wymagana jeśli chce się wejść do światowej elity zwłaszcza w kategorii -81kg gdzie doświadczenie oraz IQ zawodnicze odgrywa olbrzymią role. To kategoria prawdziwych mistrzów, ikon takich jak Ole Bischoff, Kim, Flavio Canto, Travis Stevens, Ilias Iliadis czy nasz rodak i obecnie znakomity trener Robert Krawczyk .To pierwsze podsumowanie kolejne podsumowanie w drodze.
