Poniższy tekst został „luźno” przetłumaczony tak aby przybliżyć istotę sprawy i przysłany przez czytelnika naszego serwisu posługującego się nazwą Papa. Za tekst serdecznie dziękuję i zapraszam wszystkich do lektury:
W marcowym numerze niemieckiego magazynu Judo opublikowane zostały przemyślenia i spostrzeżenia trenera męskiej reprezentacji Niemiec U-20 Richarda Trautmanna (prowadzącego mistrza i wicemistrza świata u-20 Alexandra Wieczerzaka i Hannesa Conrada) oto co jego zdaniem Japończycy robią inaczej.
Przedzial wiekowy do U20
- Ilość randori: Japonczyk podczas jednego treningu wykonuje tyle randori co jego Niemiecki odpowiednik w ciągu jednego tygodnia. W ciągu tygodnia wykonuje 5-6 treningów z randori.
- Przerwy: jednominutowe, dwuminutowe czy pięciominutowe przerwy w japońskim randori nie egzystują. Również niemieccy judocy wytrzymali taki rytm randori.
- Kultura randori: prowadzenie japońskiego randori jest całkowicie inne od tego prowadzonego w Niemczech. Celem nie jest przerwanie, zablokowanie każdej akcji przeciwnika żeby „wygrać randori”, tylko wypracowanie sobie samemu jak najwięcej możliwości do ataku.
- Obrona podczas randori: w pierwszej linii poprzez blokowanie i uniki a nie poprzez uchwyt
- Uchwyt podczas randori: oczywiście jest bezkompromisowa walka o uchwyt, jednak ma slużyc do wypracowania sobie jak najlepszej możliwości do ataku a nie do „zniszczenia „uchwytu przeciwnika.
- Możliwosci podczas randori:
taki sposób prowadzenia randori prowadzi do tego, że japońscy judocy od randori do zawodów sś w stanie się jeszcze znaczenie poprawić (w przypadku Niemców taka progresja nie następuje, lub następuje tylko w pojedynczych przypadkach).
Takie randori otwiera o wiele więcej możliwości trenowania czasu ataku, kontrataku i obrony przed atakiem. - Partnerzy w randori: randori jest prowadzone bez doboru partnerów pod kontem wagi. Wszyscy trenujący w grupie bez względu na katagorię wagową walczą ze sobą. Konfrontacja „lżejszych” i „cieższych” prowadzi do powstawania szeregu nietypowych sytuacji i wymusza wyrabianie cech, które w Niemczech absolutnie nie są trenowane.
Zwiększa się ilość partnerów podczas randori,rezygnuje się z technik ,które są przeprowadzane wybitnie siłowo (rezygnacja z technik-Maki-komi, Tani-otoshi, O-soto-gari). Jeśli randori nie wypadło pomyślnie w oczach zawodnika, przeciwnik okazał się niewygodny lub zbyt silny, natychmiast prosi partnera – przeciwnika o drugą lub trzecia rundę by „na gorąco” wypracować rozwiązanie. - Inne formy treningu: mniejszą rolę odgrywają formy takie jak Nage-komi i Yakusoku-gaiku. Wykonywane są jednak regularnie jednak nie więcej niż 30 powtórzeń.
- Znaczenie Uchi-komi: -pełnią ekstremalnie ważna rolę podczas treningu. Miedzy 200 a 500 Uchi-komi w różnych formach jest absolutną normą na treningu.
- Podział (środek ciężkości) treningu: aby z sukcesem przeprowadzić bitwę potrzeba ostrego miecza i umiejętności fechtunku.
Tysiące Uchi-komi służą do zaostrzenia miecza (technika) i niezliczona ilość randori zaprawia w boju (w umiejętności walki,fechtunku). - Czas trwania treningu: na porządku dziennym jest to, że treningi są długie 2 i pół – 3 godziny. Często po wyczerpującym randori wykonywane są jeszcze przez pół godziny Uchi-komi lub ćwiczenia wytrzymałościowo-siłowe w oparciu o ciężar własnego ciała.
- Trening fizyczny: skierowany przede wszystkim na rozwój muskulatury nóg i tułowia (ćwiczenia wytrzymałościowo-siłowe i rozwój muskulatury poprzez samo judo).
Typowy trening siłowy następuje bardzo późno w większości przypadków już w wieku seniora. Wszyscy s ą ekstremalnie elastyczni, szpagat nie stanowi żadnego problemu (mówimy o stopniu wyczynowym). Fundamenty pod to są kładzione już podczas treningu dzieci, gdzie rozciąganie odgrywa ważna rolę.
Cyfry do porównania, zastanowienia i dyskusji:
Japoński judoka w ciągu tygodnia wykonuje średnio 100 randori i 1500-2000 Uchi-komi – jego Niemiecki odpowiednik średnio 20-30 randori i 200-300 Uchi-komi.